به گزارش باشت نیوز [2]،

بچه ی دیدم که شلواری و پاشه

مو گوتم نَین خِشه، کُهنی کَکاشه

ده رنگش رَهتبی گِرد جوترو بی

سه چار جا سَر دو زونیش هم پَرو بی

فقیری نیده بیدم وی جوونی

مُو وَش گُوتم نَخو شلوار بِسونی

یَدو وَم گُو دلت سی خُوت بسوزه

یُو الان بهترین شلوار  روزه

خوش وم گُو که یِنه پنجا خِریدُم

خدایی باش مو، گندم نیبریدم

مو که حیرونم و ای اوضا و احوال

کِر مردونه نیبینم من ای مال

جَوونل رَهتنه من فاز ساسی

سبیل وابیده عند بی کلاسی

خدایا دل مو وی اوضا ودرده

دلیل دل وخین  وُ رنگ زرده

بیَیت تا مِث نها مِردونه بَیمون

امید دَی و بو وُ حُونه بَیمون 

 شعر : سید محمد احمدی نسب