امام حسن مجتبی عليه‌السلام: پیامبر اکرم صلي الله عليه و آله به على عليه‌السلام فرمود: آن چه را بر تو املا مى‌كنم، بنويس. على عرض كرد: يا رسول اللّه! بيم دارى چيزى را فراموش كنم؟
پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: از فراموشى تو نمى‌ترسم، من به درگاه خداوند دعا كرده‌ام كه حافظه تو را قوى گرداند و از فراموشى بر كنارت دارد، ليكن براى شريك‌هاى خود بنويس.
على عليه‌السلام عرض كرد: شريكان من چه كسانى هستند يا رسول اللّه؟ فرمود: آن فرزندان تو كه امامند، به بركت وجود آنهاست كه بر امّت من باران مى‌بارد و در پرتو وجود آنها دعايشان مستجاب مى‌گردد.
و خداوند به سبب آنها بلا از امّت مى‌گرداند و به بركت وجود آنها از آسمان رحمت مى‌بارد. و اين نخستين ايشان است و با دست به حسن‌بن‌على عليه‌السلام اشاره كرد، سپس به حسين اشاره كرد و فرمود: فرزندان او كه امامند.
متن حدیث:
امام حسن عليه‌السلام: قالَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله لِأَميرِ المُؤمِنينَ عليه‌السلام: اُكتُب ما اُملي عَلَيكَ، فَقالَ: يا نَبِيَّ اللّه ، أتَخافُ عَلَيَّ النِّسيانَ؟ قالَ صلي الله عليه و آله: لَستُ أخافُ عَلَيكَ النِّسيانَ، وقَد دَعَوتُ اللّه َ لَكَ أن يُحَفِّظَكَ و لا يُنسِيَكَ، ولكِنِ اكتُب لِشُرَكائِكَ. قالَ: قُلتُ: ومَن شُرَكائي يا نَبِيَّ اللّه ِ؟ قالَ: الأَئِمَّةُ مِن وُلدِكَ، بِهِم تُسقى اُمَّتِي الغَيثَ، و بِهِم يُستَجابُ دُعاؤُهُم، و بِهِم يَصرِفُ اللّه ُ عَنهُمُ البَلاءَ، و بِهِم يُنزِلُ الرَّحمَةَ مِنَ السَّماءِ، و هذا أوَّلُهُم، و أومَأَ بِيَدِهِ إلَى الحَسَنِ بنِ عَلِيٍّ عليهماالسلام، ثُمَّ أومَأَ بِيَدِهِ إلَى الحُسَينِ عليه‌السلام، ثُمَّ قالَ: الأَئِمَّةُ مِن وُلدِهِ.
« أمالي الصدوق، 327 / 1 - كمال‌الدين، 206 / 21 - بصائر الدرجات، 167 / 22 »