به نقل از  شبکه اطلاع رسانی راه دانا [2]، مدت ها از طرح قضیه بورسیه ها توسط رییس سازمان امور دانشجویان می گذرد. در این مدت طولانی اتهاماتی که متوجه بورسیه ها به عنوان یک جمعیت مظلوم بی دفاع بوده است، نحوه گزینش آنها طبق قوانین وقت، اطلاع و یا عدم اطلاع وزیر وقت از مصوبات، فرمول معدل در شورای مرکزی بورس و مواردی از این دست بوده است و هرگز مباحث تخصصی در حوزه های مختلف علمی، آموزشی و پژوهشی در این پرونده طرح نشده و در سخنان هیچ یک از مدعیان نگنجیده است.

بنابراین در صورتی که بر فرض محال، اصل موضوع را یک تسویه حساب سیاسی و جناحی به شمار نیاوریم، قطعا نمی توانیم آن را یک اختلاف در حوزه آموزشی و پژوهشی بدانیم که به موجب آن، وزارت علوم و کمیته های برخاسته از آن را دارای وجاهت داوری و قضاوت معرفی نماییم.

دو اطلاعیه منتشر شده از سوی وزارت علوم در سال گذشته و امسال که موجب بلاتکلیفی و سرگردانی گسترده دانشجویان بورسیه، قطع مقرری و حقوق آنها و اعمال مجازات های خودساخته و بی مبنا علیه آنها بود نیز هرگز وارد مباحث علمی و آموزشی نشد و صرفا احراز بورسیه بر خلاف قوانین مورد ادعا (عدم جایابی، سن و...) را عامل این مجازات ها دانسته بود.

بنابراین طرفین درگیر در قضایا، هیچ یک مدعی بررسی صلاحیت های آموزشی و پژوهشی دانشجویان بورسیه به صورت تخصصی و اختصاصی نبوده و نیستند. این چالش عمدتا در تاویل و تفسیر آیین نامه ها، قوانین و جهت گیری های سیاسی عده ای خلاصه می شود که خواهان حذف جریان مخالف و ایجاد تک صدایی در دانشگاه ها هستند.

حال اینکه دبیر محترم شورای عالی انقلاب فرهنگی چگونه بحران بورسیه ها را یک پرونده آموزشی و علمی می داند، جای شگفتی و تعجب بسیار دارد. صحبت های ایشان در رابطه با بورسیه ها نشان می دهد که ماهیت صحیح این مساله، برای ایشان تبیین نشده است و حقوق هزاران خانواده مظلوم و دانشجویان بی دفاع بورسیه که گناه و تخلفی جز شرکت در یک فراخوان ملی و رسمی نداشته اند، در نظر ایشان جلوه ای ندارد.

از سویی ایشان هنوز کلید واژه تخلف دانشجویان بورسیه را تشریح نکرده اند. دانشجویی که تنها در یک فراخوان قانونی شرکت کرده و سپس به مصاحبه دعوت شده است و در مراحل اعطای بورسیه، دخالت و محوریتی نداشته است، قدرت انجام چه تخلفی را داشته است؟

موضوع بورسیه ها ماهیتا یک موضوع کاملا سیاسی و ظاهرا یک دعوای حقوقی و استخدامی است و هیچ ربطی به موارد تخصصی و علمی نداشته و ندارد. از قضا وزارت علوم هیچ گونه صلاحیتی برای پرداختن به این ظلم بی مانند اعجاب آور ندارد و رسیدگی به این مساله شرعا و قانونا بر عهده قوه قضاییه و دیوان عدالت اداری است.

کسانی که به هر طریق سعی در ارتباط دادن این مساله به موضوعات علمی و پژوهشی دارند باید مستحضر باشند که برخی فارغ التحصیلان بورسیه که چندین ماه است در راهروهای سازمان امور دانشجویان و وزارت علوم سرگردانند و برای رسیدن به اولیه ترین حقوق خود و رهایی از این بازی کاملا سیاسی دست و پا میزنند، جز دانشمندان رشته و تخصص خود به شمار می روند. نمونه هایی از رزومه و سوابق پژوهشی این افراد پیشتر برای آقای مخبر دزفولی ارسال شده است.

در پایان متذکر می شود، دانشجویان مظلوم بورسیه و چند هزار خانواده مظلوم که تحت یک ظلم عظیم حیرت آور بی نظیر تاریخی قرار گرفته اند، هیچ فریادرسی ندارند وشورای عالی انقلاب فرهنگی بر خلاف قانون اساسی، حق تظلم خواهی این افراد را سلب نموده و آنان را روانه دادگاهی ساخته است که قاضی وشاکی و دادستان و مجری، یک مجموعه است.

انتظار می رفت مسئولین شورای انقلاب فرهنگی و دبیر محترم شورا، پس از بیانات مقام معظم رهبری (حفظه الله ) در باب ظلم به دانشجویان بورسیه، برای این گروه مظلوم حقوق شهروندی قائل شود و راه شکایت و تظلم خواهی این مظلومان گرفتار را فراهم آورند. متاسفانه ارائه بهانه هایی مانند علمی و آموزش دانست مساله سیاسی بورسیه ها برای سلب صلاحیت از قوه قضا در این پرونده پیچیده، ایجاد راهی برای سلب اولیه ترین حقوق شهروندی از نخبگانی است که عمر خود را صرف علم اندوزی و پژوهش نموده اند.

انتهای پیام/ط