به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «باشت‌نیوز » شورا و دهیاری‌ها از ارکان اساسی مدیریت محلی در روستاها به شمار می‌روند. شناخت حقوق و وظایف آنان به ایجاد یک نظام مدیریتی مؤثر در توسعه روستاها کمک می‌کند.
شوراهای اسلامی روستاها به‌عنوان نمایندگان مردم در سطوح محلی، وظایف متعددی را بر عهده دارند. این وظایف شامل برنامه‌ریزی و تصویب بودجه‌های محلی، نظارت بر عملکرد دهیاری، بررسی درخواست‌های مردم، و ارتقاء سطح زندگی روستاییان است. شوراها همچنین باید در زمینه تأمین نیازهای اساسی روستا، مانند آب، برق، و راه‌های ارتباطی، اقدامات لازم را انجام دهند.
اهالی روستاهای ده‌کهنه ظفری، تلخاب میرعلی‌بخش و سلطان‌آباد از روستاهای تابعه شهر بوستان شهرستان باشت از نداشتن دهیار و شورا گلایه دارند و این اهالی به دلیل عدم وجود دهیار و شورای محلی، با مشکلات و چالش‌های متعددی مواجه هستند که بر کیفیت زندگی آن‌ها تأثیر منفی گذاشته است. نبود دهیار به عنوان نماینده محلی، موجب عدم مدیریت صحیح نیازهای اساسی و خدمات عمومی در این مناطق شده و اهالی را از دسترسی به امکانات اولیه محروم کرده است.
یکی از اصلی‌ترین مشکلاتی که اهالی روستاها با آن مواجه هستند، کمبود آب شرب است. بدون وجود یک دهیار که بتواند به‌طور مؤثر نیازهای آب‌رسانی را مدیریت کند، اهالی با بحران آب مواجه شده و این مسئله به شدت بر روی کشاورزی و دامداری آن‌ها تأثیر گذاشته است. همچنین، عدم دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی نیز از دیگر مشکلاتی است که به دلیل نبود مدیریت محلی، به شدت احساس می‌شود.
بسیاری از اهالی این روستاها برای دریافت خدمات رفاهی باید به شهرها سفر کنند که این موضوع زمان‌بر و هزینه‌بر است. علاوه بر این، نبود شورای محلی باعث کاهش مشارکت اجتماعی و احساس بی‌توجهی به نیازهای اهالی شده است.
اهالی روستاها بر این باورند که اگر شورای محلی وجود داشت، می‌توانستند در فرآیند تصمیم‌گیری‌های مربوط به توسعه و بهبود زیرساخت‌ها نقش مؤثری ایفا کنند. این کمبود نه تنها بر روی کیفیت زندگی آن‌ها تأثیر منفی گذاشته، بلکه باعث کاهش اعتماد به نفس و انگیزه برای مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی نیز شده است. همچنین اهالی این روستاها خواستار توجه مسئولان به این موضوع و ایجاد ساختارهای لازم برای انتخاب دهیار و شوراهای محلی هستند. آن‌ها معتقدند که با ایجاد این نهادها، می‌توانند صدای خود را به گوش مسئولان برسانند و در فرآیند تصمیم‌گیری‌های محلی مشارکت داشته باشند.
این امر نه تنها به بهبود شرایط زندگی آن‌ها کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به توسعه پایدار و بهبود زیرساخت‌های روستایی نیز منجر شود. در نهایت، گلایه‌های اهالی روستاها نشان‌دهنده نیاز مبرم به توجه به مسائل محلی و تقویت ساختارهای مدیریتی در روستاها است. مسئولان باید به این نیازها پاسخ دهند و با ایجاد نهادهای محلی، به بهبود شرایط زندگی و توسعه پایدار در روستاها کمک کنند.