سالن پر است از جنازههای رنگ و وارنگ، پیر، جوان، تصادفی، زیبا، زشت و حتی پسرکی زیر قطار مانده... همه و همه پشت سر هم به خط در انتظار شستوشو و تو فکر میکنی که این عجیب عاقبتی است که هر کس از هرجای شهر با هر شرایطی که دارد مقصدش اینجاست
یک روز تعدادی از همکلاسهای مذهبی و متدین نزد من آمدند و گفتند این دانشجوی معمم علوم سیاسی در محیط دانشکده، گاهی با دختران دانشجو قدم میزند و صحبت میکند.
یک بوستان بزرگِ شاید چند صد هکتاری - نمیدانم چقدر است - که اصلش هم ظاهراً متعلّق به ارتش بوده لکن الان مورد استفادهی ارتش نیست و مورد اختلاف بین ارتش و وزارت اطّلاعات و اینها است. به نظر من اینجا مال مردم است