هرچند که ما در گذر روزها فراموشمان شده روزی روزگاری نه‌چندان دور داستان‌های شاهنامه همدم پدربزرگ‌هایمان بوده و پرده خوانی، نقالی و شاهنامه خوانی سهم عمده‌ای در زندگی‌شان داشته است.

این روزها سرگرمی‌ها متفاوت شده و اگر جایی نقالی و پرده‌خوانی هم باشد، برای نسل امروز آن‌قدر بیگانه است که لحظات ابتدایی بایستد و با تعجب به اتفاقاتی که مقابلش رخ می‌دهد خیره شود تا کم کم متوجه ماجرا شود.

هر چند نقالی و پرده خوانی کم کم مسیر فراموشی را می‌پیمایند، اما در این میان ظلم بیشتری به شاهنامه خوانی شده است. هر چند این سنت نیکو هنوز در نقاط مختلف کشورمان برگزار می‌شود، شاید شاهنامه‌خوانی با همان سبک و سیاق سنتی‌اش بیش از هر پدیده دیگری که با شاهنامه مرتبط است به فراموشی سپرده شده است.

درگفت وگوی خواندنی با شاهنامه خوان باشت و باوی   نظر وی را درباره فراز و فرودهای شاهنامه خوانی در ایران و شهرستان باشت جویا شدیم.

رحمان طاهری در گفتگو با خبرنگار این پایگاه خبری از مظلوم واقع شدن شاهنامه در کشور و به طبع آن در شهرستان باشت می گوید: گرچه از چند قرن قبل  به بعد شاهنامه خوانی یعنی خواندن شاهنامه فردوسی به آواز مخصوص نیز در میان مردم رواج  پیدا کرد و سینه به سینه و نسل به نسل به مردمان امروز رسید اما درحال حاضر شاهنامه هزار و چهارساله فردوسی که سرودنش سی سال برای حکیم ابوالقاسم زمان برد  رو به فراموشی است و کمتر کسی با آن آشنایی دارد.

رحمان طاهری فردیست ، که در راه وصول به تعلقات دنیویی در کنجی خزیده و در گوشه ای به امر شاهنامه می‌پردازد.وی این هنر را بر حسب چند ویژگی از جمله علاقه شدیدخود به شاهنامه و هنری که اقوام و گذشتگان برایش به ارث گذاشته میداند.

طاهری تا کنون توانسته یک کاست شاهنامه‌خوانی بسیار زیبا و محزون به مدد سرپنجه‌های نیکنام (ویلن نواز) به یادگار بگذارد. این کاری ست بسیار زیبا و ستودنیست.وی بیش از 100لوح تقدیر از مسئولان کشوری،استانی،شهرستان و نماینده شهرستان باشت و گچساران غلام رضا تاجگردون دارد.

رحمان طاهری با بزرگان شاهنامه‌ پژوه کشور چون استاد میرجلال الدین کزازی هم‌نشینی دارد و وی از مشوقین طاهری‌ست. چرا که از سه نقطه کشور که انجمن شاهنامه خوانی دارا بود، طاهری دبیر انجمن شاهنامه خوانی در باشت شد و با جلسات هفتگی‌اش، جوانان زیادی را جذب و مخاطب قرار می داد.

او از وضعیت کنونی شاهنامه خوانی در شهرستان باشت اظهار تاسف می کند و می گوید: کسی اهمیتی به  این هنر نمی دهد، همه به دنبال کار خود هستند و کسی کاری ندارد که شاهنامه به کجا رسید و تنها فقط کسانی که در حوزه های فرهنگی فعالیت دارند کمی با شاهنامه خوانی آشنایی دارند و آن را دنبال می کنند.

این شاهنامه خوان  که با شاهنامه خوان کشور در ارتباط است و یکی از اعضا انجمن شاهنامه خوانی کشور ایران است از دولت انتظار دارد که فضا و مکان مناسبی را در اختیار شاهنامه خوانان  باشتی قرار دهد.

طاهری شاهنامه خوان باشتی همچنین اظهار می کند: باید مراکز آموزشی برای توضیح شاهنامه خوانی گسترش یابد تا استقبال مردم از آن نیز بالا برود.

رحمان طاهری دارای 2دختر و 2پسر است که دختران  کوچک این شاهنامه خوان زینب طاهری 11 ساله و زهره  نیز از دیگر فعالان عرصه شاهنامه خوانی هستند که بیش از 500 داستان شاهنامه را از بر است.ما شاهد شاهنامه خوانی زینب بودیم این بانوی کوچک هم لوح های زیادی از دست مسئولین گرفته است.

طاهری ضمن اشاره به علاقه شدید و درونی از شاهنامه خوانی عنوان کرد: ما برای زنده نگه داشتن شاهنامه و فردوسی هر کاری از دستمان بربیاید انجام می دهیم. ما باید در خانه هایمان شاهنامه داشته باشیم، شاهنامه را به مدارس بیاوریم و از پایه مردم را با شاهنامه خوانی آشنا کنیم هر چند در کتابهای درسی هم تاثیر زیادی نخواهد داشت .

وی در پاسخ به این سوال که کدام بخش از شاهنامه را علاقه بیشتری دارید گفت: همه بخش های شاهنامه زیباشت ، بخش هایی که گذشتگانمان را به تصویر می کشد بسیار زیباست ، داستان رستم و سیاوش زیباست و از خلقت انسان تا آخر شاهنامه همه زیبا هستند و با علاقه آن ها را میخوانم.

گفتنی است خواهر رحمان طاهری هم یکی از حافظان قرآن است که حکم های زیادی در این زمینه را به خود اختصاص داده است.خانواده رحمانی افرادی مومن و انسان دوست می باشند که در عرصه شاهنامه خوانی و حفظ قرآن زبان زد عام و خاص هستند.

رحمان طاهری گفت: انجمن شاهنامه خوانی باشت ثبت شده است که در آینده شروع بکار خواهد کرد. سال های قبل، یک روز در هفته در سینمای باشت با بیش از 100 نفر علاقه مند به شاهنامه ،شاهنامه خوانی میکردیم و امید است با مجوز رسمی که برپایی شاهنامه خوانی در شهرستان داده اند هرچه زودتر مکانی همیشگی را در اختیار این هنر بگذارند.

انتهای پیام/سجادی