همه چی به حسین حسین گفتن نیست بلکه به حسین گونه عمل کردنه ! هی روزگار...

حسين اين بار نه در كربلا كه در وسعت جهل بشر تنهاست، در عمق پوستينی كه پوشانده اند بر تن ها به نام دین، قلب ها سياه تر شده از زبانها، زبانها سياه تراز عقل ها وسرخي شهامتي كه رنگ باخته كه نمانده براي يك لبيك، يك آري به عطش ياري حسين، یک یا علی فاصله تا تنهایی حسین، همان تن كه هنوز تنهاست. تنِ تنها... هنوز حسين كشته قوم به حج رفته است، هنوز قربتا الي الله بر او شمشير مي كشند، هنوز حكومت ري توجيه حماقت هاست، تنِ تنها ميان لشگر خودي فتاده، بي سر نگاه مي كند بر جان كندن ها، بي تن نگاه مي كند بر چشم دريدن ها، بر شمشير ها كه ديگر از روبسته اند بر دين جدش بر استواري قامت اسلام. و یادمان باشد حسين را منتظرانش كشتند، و حسين را منتظرانش نفهميدند و حسين را منتظرانش پاسخ نگفتند و هنوز حسين منتظر ماست، هنوز انتظار در چشمان آسمانيش در قلب آفتابيش موج ميزند، انتظار پاسخ، انتظار ياري... حسين هنوز تنهاست، تن تنهاست، فتاده بر زمين... آيا كسي هست كه مرا ياري كند؟؟؟

تا شور حسینی کسب نگردد،شعور حسینی قابل دریافت نیست،تا زمانی که چشمانمان برای مظلومیت اباعبدالله گریان نباشد،نمی توان به عمق نهضت عاشورا پی برد،به جای این روشن فکری ها درنظر بگیریم که این عزاداری جزء لا ینفک زندگی انسان است و اهل بیت علیهم السلام و بزرگان دبن مجلس امام حسین (ع) را تنها مسیر رسیدن به حق تعالی می دانند