به گزارش پایگاه خبری باشت نیوز، قنات یا کاریز یا کهریز راه‌آب یا کانالی است که در زیرِ زمین کنده شده، تا آب در آن برای رسیدن به سطح زمین جریان یابد.

این جوی یا کانال در عمق زمین برای ارتباط دادنِ رشته‌چاه‌هایی است که از مادر چاه سرچشمه می‌گیرد؛ مادرچاه‌ها معمولاً یک چشمه زیرزمینی هستند.

قنات‌ها به‌منظور هدایت آب و مدیریت آن برای کشاورزی و سایر مصارف به کار گرفته می‌شوند. کانالِ قنات ممکن است تا رسیدن به سطح زمین چندین کیلومتر طول داشته باشد و به محل خروجیِ آب دهانهٔ کاریز و یا سر قنات می‌گویند.

آب کاریز دائمی است و در مواقع اضطراری کشت و زراعت و در مواقع حساس (نیاز به آب)، قطع نمی‌شود.

کاریز دارای مزایای بسیار زیادی است از جمله: قنات به عنوان یک روش استحصال آب منافع متعددی دارد. بخش عمده کانال آب در زیر زمین قرار گرفته و در نتیجه هدررفت آب بر اثر تبخیر و نفوذ در خاک کاهش پیدا می‌کند. نیروی سیستم از طریق جاذبه زمین تأمین می‌شود و نیازی به پمپ نیست. از آب‌های زیرزمینی به صورت تجدید پذیر استفاده می‌شود که مزیّت سوم خود مَزیّت‌های دیگری را نیز به همراه دارد.

روستای تلخاب بیدک یکی از روستاهای توابع شهرستان باشت بوده که در 22 کیلومتری شهر باشت مرکز این شهرستان واقع است.

مردم این روستا علاوه بر زندگی ساده روستایی، مشغول کشاورزی و دامداری هستند که علاقه آن ها به چنین فعالیت هایی باعث سرگرم کردن قشرهای مختلف این روستا علی الخصوص جوانان شده است.

در ابتدای روستای تلخاب بیدک قناتی وجود دارد که بنا به گفته اهالی روستا عمری چند هزار ساله دارد ولی تا امروز برای همگان ناشناخته است.

برای آگاهی بیشتر از این قنات به سراغ اهالی این روستا رفتیم، مهندس سیدحسین مظاهری یکی از اهالی این روستا در گفت و گو با خبرنگار این پایگاه خبری گفت: به گفته بزرگان و فامیل در سال ۱۳۳۳، ملا ایمور خلیلی به همراه دوستان خود مشغول کار در این روستا بودند، که ناگهانی پای یکی از دوستان به زمینی شبیه باتلاق برمیخورد.

وی ادامه داد: آنها متوجه شدند که در اینجا یک قنات وجود دارد، این قنات باتوجه به فرسایشات فصلی و خاک ریزی ها وسنگ های که در جلوآن بوده در دید عموم در آن زمان پنهان مانده بود.

مظاهری اظهار کرد:ملا ایمور به کمک مردم سنگ ها را درجلوی قنات برداشتند که با برداشتن خاک ریزها وسنگ ها آب عظیمی از قنات جاری شد،که به نقل از بزرگان باتوجه به شدت آبی که از قنات جاری شد یکی از دوستان ملا ایمور را آب تا چند متر با خود برد.

در ادامه سیدحسین مظاهری در پاسخ به سوال خبرنگار این پایگاه خبری مبنی بر این که قدمت این قنات به چند سال میرسد گفت: احتمالا باتوجه به اینکه در کنار این قنات قبرستانی واقع شده است که جهت این قبرستان برخلاف قبله میباشد، قبرستان متعلق به قوم یهود میباشند که در آن زمان در این روستا سکونت داشتند، و قنات ساخته شده به همین دوره برمیگردد.

مظاهری افزود:این قنات تا پشت جاده اصلی کنونی ادامه دارد و به قسمت له گچ میرسد ،ارتفاع سقف این قنات بسیار بالا بوده ،و برعکس جلوی قنات کوتاه میباشد.

وی بیان کرد:برای پاک سازی این قنات درآن زمان ۳چاه حفره شده است، یکی از این چاه ها در خانه کنونی سید کاظم کاظمی و دیگری در خانه سید قلندر رحیمی حفر شده است.

انتهای پیام/ن سجادی