به گزارش خامی، روز خبرنگار فرصت مغتنمی است تا آحاد جامعه ضمن توجه به جایگاه و رسالت خطیر این قشر شریف، تکریم و قدردانی شایسته ای را از همه خبرنگاران، نویسندگان و روزنامه نگاران، صاحبان اندیشه و قلم و ایثارگران عرصه اطلاع رسانی انجام دهند.

به مناسبت هفدهم خرداد روز خبرنگار با یکی از خبرنگاران تلاشکر باشتی به گفتگو نشسته ایم.

سلام خانم موسوی روز خبرنگار را به شما تبریک می گوییم. لطفا خود را به طور کامل معرفی نمایید؟

با یاد و نام خدا؛ سیده نرجس موسوی پور بیدک، متولد بهمن 1372 و دانشجوی مقطع کارشناسی رشته حسابداری هستم.

ورودتون به عرصه خبرنگاری از چه سالی بود و چه شد به این حرفه روی آوردید:

از بهمن 91 وارد این عرصه شدم و فعالیتم را از شهرستان گچساران آغاز نمودم، مهمترین دلیل ورودم به این کار فرهنگی علاقه بسیار زیادی بود که به این هنر ارزشمند داشتم، هدف مهم دیگرم خدمت به انقلاب و نظام از طریق فعالیت های رسانه ای بود که احساس کردم در کار مطبوعاتی می توانم به این هدف برسم.

آیا قبلا کار خبری انجام داده بودبد و آیا تحصیلاتی در این زمینه دارید:

کار خبری به صورت حرفه ای نه، ولی به عنوان مجری برنامه های فرهنگی کار کرده بودم و همچنین نماینده شورای دانش آموزی استان در کشور و مشاور دانش آموزی وزیر آموزش و پرورش در استان بودم. در مورد سؤال دومتان بله، از قبل از ورود به این عرصه کلاس های خبرنگاری را به طور کامل گذراندم.

خانم موسوی ارتباط مخاطبان با شم چگونه است:

مخاطبان ما خبرنگاران هم مسئولین و هم مردم عادی هستند مسئولین به خاطر کارها و فعالیت هایی که انجام می دهند و مردم نیز اغلب به خاطر رفع شدن مشکلاتی که در جامعه با آن دست و پنجه نرم می کنند از جمله مخاطبان ما هستند. در واقع خبرنگاران پلی ارتباطبی بین مردم و مسئولین و بلعکس هستند.

لطفاً شیرین ترین و غم انگیزترین خاطره دوران خبرنگاری خود را باز گو کنید:

شرین ترین خاطره ای که به یاد دارم گزارشی از یک خانواده محترم باشتی بود که مقداری طلا و جواهرات به ارزش تقریبی 10 میلیون تومانی پیدا کرده بودند و می خواستند هر طور که شده به صاحب اصلیش برگردانند. این خانواده با اینکه خودشان از نظر وضعیت مالی در سطح پایینی بودند ولی آنقدر این کار را با شوق و رغبت انجام دادند که من از اینکه چنین خانواده هایی در جامعه ما زندگی می کنند لذت می بردم و دیدین آن صحنه ها و خوشحالی خانمی که طلاهایش مفقود شده بود به عنوان خاطره ای شیرین در ذهن من ماندگار شده.

از سخت ترین خاطرات من وقتی است که برای تهیه گزارش به روستاهای محروم می روم و مشاهده می کنم که آنها با مشکلات زیادی زندگی می کنند واقعا برایم سخت و مشکل است و یادم می آید چند وقت پیش به یکی از روستاهای بخش مرکزی باشت برای تهیه گزارش رفته بودم و وقتی می دیدم که زنان آن روستا هنوز هم دارند با بشکه و به سختی آب آشامیدنی برای خانواده هایشان تإمین می کنند برایم بسیار ناراحت کنند بود.

مهمترین خبری که تا کنون کار کرده اید چه بوده است:

شاید از نظر بعضی از همکارانم وقتی یک مسئول کشوری و یا استانی به منطقه و شهرشان سفر می کنندٰ آن روز و آن خبر از مهمترین اخبارشان در طول یک سال باشد ولی من مهمترین خبر خودم را گزارش از تشییع شهید جانباز محمد باقر اکبری می دانم چون وقتی می دیدم که با وجود گذشت 35 سال از انقلاب مردم با چه شکوه و عظمتی در تشییع شهدا شرکت می کنند و مخصوصاً دیدن جوانان و نوجوانانی که در آن دوران نبودند ولی با تمام وجود برای شهدا اشک می ریزند برایم بسیار زیبا و جذاب بود.

آیا درخواستی از مسئولان دارید:

به نظر من مسئولان باید تعامل و همکاری خودشان را با رسانه زیاد کنند و این مشکل را من خودم در شهرستان باشت بسیار مشاهد می کنم و متأسفانه برخی از مسئولین از رسانه فراری هستند و اصلا تعاملی با رسانه و خبرنگار ندارند و این موضوع گاهی آوقات بسیار زیاد من و بقیه همکارانم را ناراحت می کند. ولی من به آن دسته از مسئولینی که این عقیده را دارند باید بگویم که این یک اشتباه است و رسانه ای بودن هر مسئول باعث موفقیت و پیشرفت آن مسئول در حیطه کاریش می شود.

از مشکلاتتان بگویید:

حقوق بسیار کم خبرنگاری بزرگترین مشکل این حرفه است و در عین حال، مشخص نبودن جایگاه و شأن خبرنگاران، نبود مسکن، امنیت شغلی و بیمه ای از دردهایی است که این قشرفعال جامعه درگیر با آن است.

مهمترین مشکلات شهرستان شما چیست:

بیکاری جوانان نبود فضای سبز و پارک در شهرستان کمبود امکانات ورزشی برای جوانان و نوجوانان و نبود برخی از ادارات لازم در شهرستان.

نگاه مسئولان شهرستان باشت نسبت به رسانه ها چگونه است:

خوشبختانه برخی از مسئولان رسانه ها را بازوان توانمندی برای خود می دانند که باعث ترقی هرچه بیشتر شهرستان و معرفی آن شده است.

در پایان اگر نکته یا سخن دیگری دارید بفرمایید:

در آخر یک توصیه به آن دسته از عزیزانی که از دور شاهد کار خبرنگارانی اند و علاقه مند به حضور در این عرصه هستند دارم، و آن اینکه، اگر دوستانی قرار است وارد این عرصه شوند با علاقه و پشتکار زیاد را فراموش نکنند و هدف خود را پول و مسائل مالی قرار ندهند چون اگر با این هدف وارد شوند با مشکلات عدیده ای مواجه خواهند شد، پس علاقه و پشت کار مهمترین اولویت برای یک خبرنگار است.

در پایان لازم می دانم از خانواده و مخصوصا همسرم و استاد دوره ی خبرنگاریم آقای خواهش نیک که واقعا در طول این مدت بسیار با من همکاری داشته اند تقدیر و تشکر نماییم.

انتهای پیام/ک308