سن آرایش بر خلاف تورم قیمت لوازم آن در حال کاهش است. برخی آمارها این کاهش را تا سن 12 سال نیز نقل می کنند. بر اساس همین آمارها ایران با 29 درصد مصرف کننده  جزو اولین کشورها در جهان و دومین کشور در خاورمیانه است.

آمار از مصرف سالانه 2 میلیارد دلار لوازم آرایش خبر می دهند سرانه این مصرف در ماه 150 دلار حدود 300 هزار تومان اعلام شده است لوازمی که اکثر آنها قاچاق هستند حتی اجناسی که با اسم برندهای خارجی می آیند هم تقلبی هستند و غیر بهداشتی و بی کیفیت می باشند اما با آن حال میزان مصرف این نوع محصولات در خود را دارد.

سه کشور اول در استفاده زنان از لوازم آرایش

ژاپن 
84 درصد مصرف کننده

پرتوریکو 
83 درصد

ایرلند جنوبی 
78 درصد

آمار مصرف لوازم آرایش در خاورمیانه

عربستان 
71 درصد مصرف

ایرن
 67 درصد مصرف کننده

در کنار این بازار پر سود و پر مصرف، فرهنگ آرایش سود چندانی را برای مردم به همراه نداشته و بسیار آسیب پذیر  بوده است، چندی پیش این فرهنگ اشتباه را در اظهاراتی که به نقل از بازیگر فیلم های مستهجن که چندی پیش سفرش به ایران حاشیه ساز شد می توان مشاهده کرد.

او نحوه و میزان آرایش دختران در خیابان های تهران را شبیه بازیگران فیلم های مستهجن دانسته بود. متاسفانه هر چند این صحبت ها مرجع خوبی ندارد و حتی اگر شایعه باشد اما واقعیت دارد، با اینکه آراستگی و زینت در دین ما بسیار مورد توصیه و سفارش است اما  نوع عمل به آن در کشورما بر خلاف مشی و روش تعیین شده توسط دین است.

در کشور ما مصرف بیشتر همسو با الگوی مدل ها و جریان رسانه های غربی است اما در کشور های غربی مردم غالبا بر خلاف جریان های رسانه ای خود عمل می کنند. در واقع وضعیت آرایش در ایران،  اروپا و امریکا غالبا متفاوت و بعضا متناقض است اکثر کسانی که از خارج به ایران می آیند با  مشاهده شرایط تعجب کرده و ابراز تاسف می کنند.

نازنین در این باره می گوید در کشورهای اروپایی اغلب ایرانیان و عرب ها ذاتا زیبا هستند و نیازی به آرایش ندارند، به گفته او در اروپا اینگونه معنی می دهد که در آن کشورها  افراد بیشتر در جهت رفع نواقص ظاهری و چهره خود از آرایش استفاده می کنند به همین علت هم است که در این کشورها کم مصرف ترین و خانم های مسن پر مصرف ترین افراد برای لوازم آرایش هستند چرا که جوانان در سن جوانی دارای نشاط و شادابی در چهره خود هستند  و نیازی به لوازم آرایش بعنوان وسیله ای برای رفع نواقص و عیوب چهره ندارند اما خانم ها مسن به دلیل افت چهره به دلیل سن با آرایش ها زیاد این عیوب را رفع می کنند.

نسیم که چند سالی است در آمریکا زندگی می کند در این باره می گوید: وقتی در مکان های عمومی در طول هفته یا تعطیلات آخر آن  حاضر می شوم آرایش آنچنانی به چشم نمی آید وضعیت مانند ایران نبوده و اکثرا بسیار بسیار کم است و کسانی که مانند ایران آرایش های غلیظ داشته باشند انگشت شمارند.

 او می گوید: جوان تر ها در سن دبیرستان بیشتر به ناخن ها و موهای خود اهمیت می دهند و در قشر دانشگاهی هم آرایش ها خفیف و کم است ، نسیم می افزاید: حتی در رستوران رفتن های آخر هفته نیز آرایش چندانی ندارند.

وی با اشاره به اینکه حتی در مهمانی های خاص هم همه اینگونه نیستند که آرایش آنچنانی داشته باشند، می گوید:  بر خلاف اینکه آرایش غلیظ تا آنجا که شنیدم در ایران بسیار دیده می شود اینجا به ندرت به چشم می آید و می توان گفت آرایش با سطح اجتماعی افراد و خانواده ها رابطه دارد؛ بعضا در محله هایی که سطح پایین تری دارند مانند سیاه پوستان این موارد بیشتر دیده می شود.

تقوی  استاد دانشگاه این مسئله را اینگونه بیان می کند :اگر بخواهیم مقایسه ای در این زمینه «درباره مصرف لوازم آرایش بین خانم های ایرانی با خانم های اروپایی» داشته باشیم، باید عنوان کنم کسی که در غرب زیر 50 و 55 سال یعنی زیر سن سالمندی آرایش می کند، یا تبعه آن کشور نیست یا از رفتار جنسی خوبی برخوردار نیست، خانم های اروپایی معتقد هستند، زیبایی زیباست، یعنی خود جوانی زیباست؛ ولی دختران کشور ما از بدترین الگوها بدون اینکه اصلاً بدانند مفهوم آن الگو چیست، استفاده می کنند، در حالی که در آنجا کسی از لوازم آرایش استفاده می کند که زیبایی طبیعی اش را از دست داده باشد، بعضی از چیزهایی که ما از کشورهای اروپایی استفاده می کنیم ماهیت خود را 30 تا 40 سال است که دیگر از دست داده است.

جای سوال است که چرا چنین فرهنگ هایی را از جوامع غربی نمی گیریم و تنها آنچه در تضاد با فرهنگ ایرانی است را دریافت می کنیم؟ در جامعه ما جوان ها که در سنینی هستند که  نیازی به آرایش و زیبا سازی ندارند بیشترین آرایش را دارند و مسن تر ها که به شاد بودن و آرایش در جهت رفع نواقص ظاهری بیشتر احتیاج دارند از این موارد منع می شوند! متاسفانه در کشور ما در  آرایش میان دختری 18 ساله، 27 ساله و چهل ساله تفاوتی چندانی وجود ندارد حتی در آرایشی که در سطح خیابان، دانشگاه، محل کار و یا مهمانی هم انجام می شود تفاوتی در فرهنگ، میزان و نوع آرایش دیده نمی شود!

همه اینها نشان از فرهنگ اشتباه  در این زمینه دارد. آرایش هایی که به صورت روزمره و معمول در خیابان ها دیده می شود در کشورهای غربی مورد مذمت بوده و به کسانی که با این تیب در خیابان ها ظاهر می شوند به دید مثبتی نگریسته نمی شود. در واقع الگوی آرایش بسیاری از جوانان ما الگویی است که در خود غرب هم مورد پسند نیست.

مردان زنانه!

متاسفانه فرهنگ اشتباه آرایش در کشور در انحصار خانم ها نبوده و این روزها مردان نیز در حال طعنه زدن به زنان هستند، تا جایی که در آمار گفته شده مردان در سرانه مصرف لوازم آرایش سهم خاصی را به خود اختصاص می دهند، از چسب مو، ژل و کرم ها تا هزینه آرایشگاه، برق لب و ریمل. طبق آمار 10 درصد از حجم لوازم آرایشی وارد شده در بازار مربوط به آقایان است.

البته آرایش در مردان در طول تاریخ ایران وجود داشته و نشانه هایی از آن را در کتیبه های هخامنشی می توان مشاهده نمود اما آنچه مشخص است آرایش در مردان همواره نه بر خلاف اصل مردانگی که بعنوان زینت و آراستگی بوده است همانطور که دین سلام هم توصیه های مبتنی براستفاده از سرمه، روغن مالیدن به موها و آراستگی مردان دارد با این حال در کنار این سفارش ها همواره از شبیه شدن مردان به زنان برحذر داشته شده است اما متاسفانه فرهنگ آرایش در مردان امروز هر چه شبیه تر شدن به زنان است!
آرایش بی آرایش

همانطور که اشاره شد آرایش و پیرایش جزئی از فرهنگ دینی و ملی ایرانیان است اما متاسفانه فرهنگ غلط در استفاده از آن آسیب های روانی، جسمی، مالی و خانوادگی را به جامعه تحمیل می کند از افزایش فساد و طلاق در جامعه تا هزینه های گزاف و آسیب های جسمی که بر اثر استفاده از لوازم غیر استاندارد وارد می شود.

همواره دلایل مختلفی بعنوان علت گرایش به آرایش مورد اشاره قرار گرفته است از قبیل عدم اعتماد به نفس، بالارفتن سن ازدواج، شباهت به گروه همسالان، جلب توجه جنس مخالف به علل مختلف و نبود سرگرمی و تفریحات برای دختران؛  مواردی که باید از سنین پایین برای عدم به وجود آمدن آنها فرهنگ سازی و برنامه ریزی شود. این عوامل حاصل فقر فرهنگی است که اسلام از 1400 سال راه حل های آن را برای ما شرح و بسط داده است.

ما در حالی به دنبال فرهنگ و لوازم آرایش با برندهایی غربی می دویم و پرمصرف ترین مردمان لقب می گیریم که آنها  با استفاده از پتانسیل کشورهایی چون ما و فرهنگ سازی رسانه ای در این جهت، جزو اولین کشورها در زمینه تولید و صادرات لوازم می شوند.
استفاده ی بالا از لوازم آرایش اگر در جهت آراستگی و در محیط درست خود باشد می تواند نشانه ها و نتایج خوب به همراه داشته باشد اما فرهنگ استفاده ما با فرهنگ کشورهای صادرکننده عجین شده و بیش از سود آسیب زا شده است.