پـدر بزرگـوارم و مادرم را دعـوت به صبـرالهـی می کنـم و از آنهایی
می خواهم با پیشـه کـردن صبرالهی اجـر خود رانزد خدا حفظ کرده،همـیشه شاکـر نعمات الهی باشند وبداننـد که دنیا محـل گذراسـت.

پـس چه بهترکـه باافتخار وسرافرازی از آن گـذر کـرد وبلاها ومصیبت ها را برای خـدا پذیرفـت.

وهیـچ گـونه انـدوه وناراحتـی به خـود راه ندهنـد که در دنیا جبهـه حق پیروز و پیروزی ازآن اسلام ومسلمین اسـت،چه بکـشیم وچه کشته شویم.

بایـد به رضای الهـی راضی شـدوبگـوییـم پروردگارا،ما بنده ایم وراضی هستیـم به رضای تـو.

حـیات پـرافتخـار او

شهـید درود گـر نژاد از خـردسالی به مسائل مذهبی علاقـه داشـت و در دوره راهنمایی خـود را ملـزم به انجـام فرایض می دانـسـت،حتـی روزه های مستحبـی را به جا می آورد.

در دوران انقلاب حضـور فعال در راهپیماییها داشـت وبا گـروهها چـپ وکمـونیسـت مبارزه می کـرد.

او نمونه بارزاخلاقـے برای معلمان ودوستـان شناخـته می شد وهمـیشه آنهـا را توصیـه به تقـوای الهـی ومطالعـه واخلاق نیکـو می کـرد.

از خصـوصیات خوب ایشـان صلـه رحـم بود.ولی در عیـن حـال در زمان جنـگ می گفـت دیدار پدر ومادر مصلـحت وحضـور در جبهـه ضـرورت اسـت.

از همیـن رو کمتـر به دیدار آنها می رفـت ومی گـفت:نباید عاطـفه ام برانگیخـته شـود ومانع حضـور در جبهـه شـود

وی در دوران قبل از انقلاب به عـلت نوشتـن انشت در کلاس پنجـم دبستان بر ضـدشاه از آن امتحـان درآن سال محـروم شـد.

الـلـهم عجــل الولیــک الفـرج