يا مقلّب القلوب و الابصار، يا مدبّر اللّيل و النّهار، يا محوّل الحول و الاحوال، حوّل حالنا الى احسن الحال.

فرا رسيدن عيد نوروز و آغاز سال نو را - كه امسال در ميانه دو عيد سعيد بزرگِ غدير و قربان واقع شده - به يكايك هم‌ميهنان عزيزمان و ايرانيانى كه در هر نقطه‌اى از جهان هستند، همچنين به همه فارسى‌زبانان و همه كسانى كه اين اعياد بزرگ را ارج مى‌گزارند، تبريك عرض مى‌كنم. بخصوص تبريك مى‌گويم به كسانى كه در راه سربلندى كشور و عظمت ملت ايران، تلاش و ايثارگرى كردند و همه اين ملت را مرهون مجاهدات و خدمات خودشان قرار دادند؛ ايضاً به خانواده معظّم شهيدان و ايثارگران درود مى‌فرستم و اميدوارم سالى كه در پيش داريم، براى همه، سالى سراسر خير و بركت و مشحون از تفضّلات الهى باشد.

اگر نگاهى به سال گذشته بيندازيم، خواهيم ديد كه سال گذشته - مثل همه عمر - شامل شيرينيها و تلخيهايى بود و مجموع و محصول اين شيرينيها و تلخيهاست كه بايد براى ما درس باشد و ما را براى جلو گذاشتن گام بزرگى در راه اعتلاى روحى و معنوى و مادّى خود و كشورمان، يارى دهد.

سال گذشته، به اسم مبارك امام خمينى قدسّ سرّه مزيّن بود و عملاً در سرتاسر سال، ياد آن بزرگوار در همه گوشه و كنارهاى كشورمان و در ذهن و آفاق زندگى مردم، محسوس بود و شايد بتوان اميدوار بود كه مردم ما از لحاظ ذهنى و عملى، گامى به امام بزرگوار خودشان نزديك شده باشند.

اگر بخواهيم شيرينيهاى اين سال را بشمريم، برترينش عبارت بود ازحضور مردم؛ گرمى و شور و شوقى كه مردم در هر صحنه‌اى كه به آنها ارتباط پيدا مى‌كرد و از آنها مسؤوليتى مى‌طلبيد، از خود نشان دادند. آخرينش، حضور پرشور و متين مردم در انتخابات مجلس شوراى اسلامى بود كه براى ملت ما احترام آفريد و نظام جمهورى اسلامى را مفتخر و سرافراز كرد.

از اول سال تا امروز هم به همين ترتيب مشاهده مى‌كنيم كه مردم در هر نقطه و در هرزمانى كه حضور خود را در عرصه‌هاى انقلاب لازم دانستند، حضور پيدا كردند؛ در راهپيماييهاى روز قدس، بيست و دوم بهمن و بخصوص در راهپيمايى پرشور و ميليونى بيست و سوم تير كه مردم براى دفاع از هويت اسلامى كشورشان به صحنه آمدند و حضور خودشان را نشان دادند. تلاشگران در سرتاسر اين سال، تلاشهاى زيادى كردند و مردم مؤمن و مسؤولان متعهّد، كارهاى خوب و باارزشى انجام دادند كه ان‌شاءاللَّه آثار خود را در زندگى مردم خواهد بخشيد.

البته تلخيهايى هم داشتيم؛ تلخيها ناشى از ضعفهاى ما و توطئه‌هاى دشمنان ماست. سال گذشته سالى بود كه همه در آن، بُروز توطئه دشمنان را مشاهده كردند و تهديد امنيت ملى را كه با سلسله جنبانى دشمنان انجام مى‌گرفت، به چشم خود ديدند. مردم از لحاظ وضع معيشت و مسائل اقتصادى، دشواريهاى بزرگى داشتند و تلاشهايى كه انجام گرفت، نتوانست اين مشكل را براى مردم، آن‌گونه كه شايسته و مورد انتظار بود، برطرف كند.

سال جديدى را در پيش رو داريم و همان طور كه مى‌دانيد، امسال، هم در آغاز و هم در پايان خود، مزيّن به عيد مبارك غدير است؛ يعنى سال 1379، دو عيد غدير دارد. بسيار مناسب است كه ما اين سال را به اين مناسبت، «سال امام اميرالمؤمنين، على‌بن‌ابى‌طالب عليه‌السّلام» بدانيم و بناميم و خودمان را به آن بزرگوار نزديك كنيم.

اميرالمؤمنين عليه‌السّلام، يك الگوى كامل براى همه است. جوانىِ پرشور و پرحماسه او، الگوى جوانان است. حكومت سراسر عدل و انصاف او، الگوى دولتمردان است. زندگى سراپا مجاهدت و سراپا مسؤوليت او، الگوى همه مؤمنان است. آزادگى او، الگوى همه آزادگان جهان است و سخنان حكمت‌آميز و درسهاى ماندگار او، الگوى عالمان و دانشمندان و روشنفكران است.

اميرالمؤمنين عليه‌السّلام در زندگى حكومتى خود، نسبت به عدالت، نسبت به حقوق ضعفا و درماندگان و پابرهنگان، بى‌اغماض و بى‌گذشت بود. ماهم بايد همين‌طور باشيم. آن حضرت نسبت به حقّ خود و به سهم خود، بسيار پرگذشت بود؛ همه ما نيز بايد همين‌گونه باشيم. او در همه عمر، مظهرى از خداپرستى و صفاى معنوى و مجاهدت و تلاش و سرزندگى و نشاط بود و با تلخيها، غمها و دردها، شادمانانه برخورد كرد و مسؤولانه وظيفه خودش را انجام داد. اين الگوى بسيار خوبى است.

ما مى‌توانيم در سايه نزديكى به اميرالمؤمنين عليه‌السّلام، به آرزوى بزرگ كشور و ملتمان و نظام جمهورى اسلامى - يعنى عدالت اجتماعى - نزديك شويم. اميدوارم كه ما مسؤولان كشور - در درجه اوّل - و همه آحاد مردم تلاش كنند تا بتوانيم عدالت اجتماعى را در اين كشور، مستقر كنيم. اين آرزوى بزرگ همه عدالتخواهان، همه مبارزان و شهيدان و همه رادمردان عالم در تاريخ ما و در تاريخ عالم بوده و هست.

من گمان مى‌كنم بزرگترين شعار ما در سالى كه در پيش داريم، مى‌تواند «وحدت ملى و امنيت ملى» باشد. اين براى ما دو شعار اساسى است.

«وحدت ملى»، همان چيزى است كه مى‌تواند پشتوانه همه تلاشهاى دولتمردان و مسؤولان و مبارزان و دلسوزان اين كشور و اين انقلاب باشد. بدون وحدت ملى، اين كشور بزرگترين نيروى خود و مايه عظمت خودش را نخواهد داشت. مى‌بينيم كسانى تلاش مى‌كنند تا اين وحدت را خدشه‌دار كنند. يقيناً آنها دوستان اين ملت نيستند. وحدت ملى، شعار اساسى و حياتى براى كشور ماست. مخاطب اين شعار هم افراد خاصى نيستند؛ همه هستند. آحاد مردم مسؤولند؛ بخصوص مسؤولان كشور، بيش از همه مسؤولند. سياستمداران و كسانى كه در صحنه سياست، حضور و فعاليت دارند، بسيار مسؤولند. وحدت ملى براى همه ملت، شعار بزرگى است.

و ديگر «امنيت ملى» است. اگر امنيت نباشد، اقتصاد هم نيست؛ تلاش براى سازندگى و براى افتخارآفرينى هم نيست. ناامنى، بزرگترين خطرى است كه يك ملت را تهديد مى‌كند. اگر به بعضى از ملتهاى ديگر نگاه كنيد و ببينيد كه در زيرآوار ناامنى، چه مشكلاتى برايشان به وجود آمده و امنيتى كه ما در طول سالهاى گذشته داشتيم، چه فرصتهاى خوبى را در اختيار ملت ايران قرار داده است، آن وقت اهميتِ امنيت ملى براى كشور و مردم ما آشكار خواهد شد.

اميدوارم همه مسؤولان، همه آحاد مردم و همه شخصيتهاى اثرگذار برروى ذهن و دل مردم و هدايت كننده عمل مردم، اين دو شعار - «امنيت ملى» و «وحدت ملى» - را پاس بدارند و نه فقط به صورت يك شعار زبانى، بلكه به صورت يك شعار عملى و به صورت يك حركت، در راه اين دو هدف بزرگ، تلاش كنند.

اميدوارم خداى متعال تفضّل كند و اين ملت در سايه اخلاص خود، در سايه ايمان و مجاهدت خود و در سايه عظمتى كه خون مطهّر شهدا برايش به وجود آورد، در راه امام بزرگوارمان - كه امام نيكيها و سرچشمه عظمتها براى ملت ما بود - راه خودش را ادامه دهد. با درود به همه ملت ايران و درود به ارواح مطهّر شهيدان و روح مطهّر امام بزرگوار، سخنان خودم را پايان مى‌دهم.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته‌

انتخابات رياست جمهورى مظهرى براى اقتدار ملى است/ اقتدار ملى مايه عزت كشور است

به گزارش حوزه سياسي باشگاه خبرنگاران؛ متن پيام نوروزى مقام معظم رهبرى به مناسبت حلول سال 1380 هجرى شمسى‏ به شرح زير است:

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحيم‌

يا مقلّب القلوب و الأبصار، يا مدبّر اللّيل و النّهار، يا محوّل الحول و الأحوال، حوّل حالنا الى احسن الحال.

عيد نوروز و طليعه بهار و آغاز سال نوى هجرى شمسى را به همه هم‌ميهنان عزيزمان، به خانواده‌هاى عزيز ايثارگران، شهيدان، جانبازان، آزادگان و مفقودان تبريك عرض مى‌كنم. همچنين اين عيد را به همه ملتهايى كه نوروز و آغاز سال جديد هجرى شمسى را گرامى مى‌دارند - مثل ملت آذربايجان، افغانستان و آسياى ميانه - و ديگر كسانى كه در هر نقطه، به عيد نوروز اهميت مى‌دهند، تبريك عرض مى‌كنم. اميدوارم كه سال جديد، سالى سرشار از خير و بركت و خوشى و سعادت براى همگان، بخصوص براى ملت عزيز ايران باشد.

با نگاهى به سال 79، اين سال را سرشار از حوادث گوناگون، اعم از حوادث تلخ و شيرينى كه در كشورمان اتّفاق افتاده، يا حوادثى كه در نقاط ديگر عالم براى مردم كشورمان حائز اهميت بوده است - كه هر سال همين‌طور است و همه زندگى تركيبى از شيرينيها و تلخيها و كاميابيها و ناكاميهاست - مشاهده مى‌كنيم. از خداى متعال بخواهيم كه سال جديد و همه سالهاى آينده عمر را، براى ما سال تقرّب به او و سال موفّقيتها و كاميابيهاى گوناگون در عرصه‌هاى مادّى و معنوى قرار دهد.

سال 79 را مزيّن به نام مبارك اميرالمؤمنين مشاهده كرديم. مردم عزيز ايران به اين نام و به اين پيرايه مقدّس دلبستگى نشان دادند و در سرتاسر سال 79، ياد و نام مبارك امير مؤمنان، بر بسيارى از تلاشها و فعاليّتهاى علمى و فرهنگى حاكم بود؛ ليكن آنچه مهم است، على‌وار شدن، يا اگر اين را براى خودمان مبالغه‌آميز بدانيم، حركت به سوى على‌وار شدن است. همه، بخصوص مسؤولان كشور و دولتمردان و كسانى كه بارى از بارهاى اجتماعى را بر دوش دارند، بايد سعى و تلاش كنند تا عمل خود را در جهتى كه به همانندىِ با امير مؤمنان منتهى مى‌شود، منطبق كنند. نام اميرالمؤمنين، نامى گرامى براى همگان است. ملت ما هم به اين بزرگوار عشق مى‌ورزد؛ و ما اگر بخواهيم خود را عملاً به نقطه مطلوب اسلام برسانيم، اين بهترين نشانه و شاخص براى ماست.

سال 80 هم بايد سال اميرالمؤمنين به حساب آيد و شناخته شود. در اين سال سعى كنيم به كار فرهنگى و علمى اكتفا نكنيم؛ تلاش كنيم رفتار و عملكردمان را - بخصوص در حوزه مسائل اجتماعى و به‌طور اخص در زمينه مسائل حكومتى - به عملكرد آن بزرگوار نزديك كنيم. تقواى اميرالمؤمنين و پارسايى او، نزديكى و دلسوزى او نسبت به قشرهاى ضعيف و محروم، كاركرد درخشان او براى خدا، استقامت و خستگى‌ناپذيرى او در راه هدفهاى متعالى، هر كدام سرفصلى است كه مسؤولان مختلف مى‌توانند خود و مجموعه زير نظر خودشان را در جهت اينها - يا لااقل در جهت يكى از اين سرفصلها - توجيه كنند و به حركت و تلاش وا دارند. اگر ما بتوانيم رفتار آن بزرگوار را براى مسؤولان نظام جمهورى اسلامى - چه مسؤولان قوّه مجريّه، چه مسؤولان قوّه قضاييّه، چه مسؤولان و نمايندگان مردم در قوّه مقنّنه، چه مسؤولان نظامى و چه همه كسانى كه در بخشى از اين نظام به نحوى مشغول خدمتند - الگو قرار دهيم و سعى كنيم خود را به آن نزديك نماييم، يقيناً رفع مشكلات از زندگى مردم و از وضع كشور، آسانتر و راههاى كمال به سوى ملت عزيز ما گشاده‌تر و سهلتر خواهد شد.

در زمينه آنچه كه ما در سال 80 بايد به عنوان شعارهاى اساسىِ خودمان به آن نگاه كنيم، من دو نقطه مهم را مطرح مى‌كنم: نقطه اوّل، اقتدار ملى است. اقتدار ملى براى يك كشور، حفظ كننده هويت او، مايه عزّت او و وسيله رسيدن او به آرمانهاست. تلاشى كه براى نابودى ملتها و به زنجير كشيدن آنها - از دورانهاى گذشته تا امروز - مى‌شود، هميشه در جهت نابود كردن يا ضعيف كردن اقتدار ملى آنها بوده است؛ و بعكس، ملتهايى كه در راه تعالى و كمال قدم برمى‌دارند، بايد در اقتدار ملىِ خودشان بكوشند. اقتدار ملى، فقط به معناى تواناييهاى نظامى نيست؛ اقتدار ملى يك مسأله همه جانبه است و بر دوش همه دستگاههاست و به عنوان يك وظيفه اصلى، بر دوش هر سه قوّه اساسى كشور نهاده شده است. اقتدار ملى به معناى اين است كه يك ملت، در مسؤولان كشور جلوه‌هاى قدرت و توانايى و عزّت خود را مشاهده كند و كارها با سياستهاى درست، با برنامه‌ريزى صحيح، با جدّيت و پشتكار و با هماهنگى و انسجامِ كامل پيش برود. در سايه اقتدار ملى است كه مردم مى‌توانند به قدر استعدادشان و با شكوفايى اين استعدادها، تلاش خودشان را مبذول كنند. هر سه قوّه بايد تلاش كنند تا با جدّيت و پشتكار و توكّل به خدا و اعتماد به مردم و همكارى با يكديگر، اقتدار ملى را تجلّى بخشند و مظهر اقتدار ملى شوند.

نكته دوم و نقطه‌ى اساسى ديگر - كه بيشتر به دستگاههاى اجرايى ارتباط پيدا مى‌كند - مسأله اشتغال است. سال را بايد از آغاز تا پايان، سالِ تلاش براى ايجاد اشتغال مفيد و مولّد قرار دهيم. در مطالعات عميق و بررسيهاى همه‌جانبه اقتصادى، به اين نتيجه مى‌رسيم كه نقطه عزيمت و شروع، عبارت است از تلاش براى اشتغال. براى جامعه ما شايسته نيست كه جمع بزرگى از مردم اين كشور - كه عمدتاً جوان و غالباً داراى استعداد هستند - از اشتغال مفيد و مولّد محروم باشند؛ در حالى كه كشور به اين اشتغال نياز بسيار زيادى دارد. كيفيّت اشتغال هم مهم است؛ اما در درجه اول، ايجاد اشتغال و فرصتهاى شغلى، داراى اهميت مضاعفى است. در سال 79 در اين زمينه مطالعات و برنامه‌ريزيهايى شده است. اين برنامه‌ريزيها بايد به مرحله اجرا درآيد؛ بايد همه براى آن تلاش كنند و احساس نمايند كه اين برنامه‌ها در حال اجراست و اثرِ آن را در زندگىِ خود و در مجموعه سيماى عمومى كشور مشاهده كنند. بنابراين برنامه‌ريزى براى اشتغال - كه عمدتاً از ناحيه قوّه مجريّه است؛ البته قوّه مقنّنه و قوّه قضاييّه بايستى كمك و زمينه‌سازى و پشتيبانى كنند - بايد يكى از برنامه‌هاى اساسى ما و همه مسؤولان در طول سال باشد.

در اوايل سال 80، ما مسأله بسيار مهم انتخابات رياست جمهورى را داريم كه عرصه‌اى براى حضور ملت در صحنه سياسى كشور و مظهرى براى اقتدار ملى است. حضور مردم در انتخابات رياست جمهورى و ان‌شاءاللَّه آراء متراكم و بالايى كه به صندوقها خواهند ريخت، مظهر اقتدار ملى و عظمت ملى و ان‌شاءاللَّه مظهر وحدت ملى خواهد بود. اميدواريم كه ملت ما در سايه اين اقتدار و اين حركت و تلاش و كار، بتوانند هم وحدت را - كه آرزوى عمومى مردم است - هم امنيت را - كه نياز اساسىِ ملت ماست - و هم بسيارى از برنامه‌هاى خودشان را عمل‌شده و تحقّق‌يافته ببينند. اگر ما در كارنامه سال 79، فهرستى طولانى از كارهاى صورت گرفته و برنامه‌هاى عمل شده، و فهرستى طولانى‌تر از كارهاى نشده و نيازهاى برآورده نشده مشاهده مى‌كنيم، ان‌شاءاللَّه در سال 80 شاهد باشيم كه فهرست كارهاى انجام شده بيشتر و طولانى‌تر و درخشانتر باشد، و فهرست كارهاى مانده و عقب‌افتاده بسى كوتاهتر.

همه شما هم‌ميهنان عزيز و برادران و خواهران گرامى را به خداى بزرگ مى‌سپارم. از خداوند متعال عيدِ مبارك و شادى را براى همه شما مسألت مى‌كنم و اميدوارم ان‌شاءاللَّه اين سال، سال نيكبختى باشد و همه شما مشمول دعاى مستجاب حضرت بقيةاللَّه ارواحنافداه باشيد.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته‌

انتهاي پيام/