به گزارش خامی، ماه مهر که می آید، پاییز آغاز می شود و برگ های درختان که شروع به ریزش می کنند، شکوفه های لبخند کودکان، یکی یکی گل می دهند.

درست 7 ماه پیش و در چنین روز هایی بوی ماه مهر آمد و  زنگ آغاز سال تحصیلی جدید در مدارس ایران و به تبع آن در شهرستان باشت به صدا در آمد اما در روستای "نیمدور"  از توابع این شهرستان انگار ماه مهر دیگر ماه مدرسه نیست و دانش آموزان این روستا هنوز در انتظار حضور معلم و رفتن در کلاسهای درس و مدرسه اند.

دانش آموزان روستای نیمدور منتظرند شاید در سال تحصیلی جدید آنها نیز مانند دیگر کودکان این مرز و بوم برای کسب علم و دانش راهی مدرسه شوند.

شاید بسیاری از دانش آموزان کشور مان به خصوص در مناطق محروم به دلیل محرومیت از مدرسه از تحصیل باز مانده اند ولی روستای نیمدور جزء روستاهایی است که به دلیل نبود معلم، دانش آموزانش از تحصیل باز مانده اند.

روستای نیمدور سه دانش آموز دختر به نام های هایده ارشدی زاده 9 ساله، یلدار بهرامی 8 ساله و صغرا سبزی زاده 7 ساله دارد که تا سال تحصیلی جدید هایده 10 ساله می شود، یلدا 9 ساله و صغرا 8 ساله ولی هنوز حس قشنگ اولین روز مدرسه را تجربه نکرده اند.

سردار ارشدی زاده پدر هایده در پاسخ به این سؤال که آیا مدرسه یا اتاقی برای کلاس درس دارید، گفت: اگر معلم بدهند حتی اگر خودمان از خانه ها بیرون برویم به معلممان جا می دهیم.

وی در ادامه گفت: اتاق بزرگی هم در روستا وجود دارد که با سنگ و سیمان ساخته شده و مرتب و تمیز است و در صورت وجود معلم آن را در اختیارش قرار می دهیم.

ارشدی زاده بیان داشت: امیدواریم مسئولین مانع از مهاجرت ما به شهر شوند چون ما کار و زندگیمان روستا است ولی باید برای آینده فرزندانمان هم نگران باشیم.

7 کیلومتر فاصله تا اولین مدرسه/ خطر در کمین دانش آموزان نیمدور

دانش آموزان روستا برای رفتن به مدرسه در روستاهای همجوار مجبور به طی کردن مسافت 7 کیلومتری هستند، که به دلیل نبود جاده حدود 1.5 ساعت پیاده روی دارد و حتماً باید از رودخانه شاه بهرام که هیچ پلی ندارد بگذرند، که این رفت آمد می تواند جان دانش آموزان را تهدید می کند.

و این تنها کوشه ای از مشکلاتی است که موجب شده تا کودکان این روستا از تحصیل باز بمانند.

استعدادهايي که می توانند ایران را آباد کنند

یلدا یکی از کودکان بازمانده از تحصیل این روستا از آرزوهایش برایمان گفت که دوست دارد معلم شود. او می گفت: دوست دارم معلم شوم تا به روستائیانی همچون خودم خدمت کنم تا از نعمت سواد برخوردار شوند.

هایده هم دوست داشت دکتر شود تا همانند یلدا به روستائیان و هم نوعانش خدمت کند.

حالا دانش آموزان روستای نیمدور پس از همه پیگیری های که برای بازشدن مدرسه شان داشته اند از مسئولان می خواهند کاری کنند تا امسال مدرسه شان دایر شود تا یک سال دیگر از تحصیل عقب نمانند.

امیدواریم مسئولان عزیز همت کنند تا این همه استعداد در این روستاهای دور افتاده فراموش نشود، چرا که کودکانی همچون کودکان روستای نیمدور هم مثل بچه های شما دوست دارند درس بخوانند و بلند بشمارند: یک .... دو .... سه .... چهار ............. .

گزارش/فاضل کامران

انتهای پیام/ک308