به گزارش خامی ، وبلاگ کارگری در روزنامه نوشت: مستند «من روحانی هستم» با اینکه توسط یک تیم دانشجویی بی نام و نشان ساخته شده، اما انصافاً یک اثر سیاسی و اجتماعی خوش ساخت و حرفه‌ای است که طی مدت حدوداً یک ساعت بخشی از تاریخ معاصر ایران را ترسیم می‌کند.

کارگردان این فیلم مستند، معصومه نبوی است؛ او را نمی‌شناسم، در کارنامه کاری‌اش هم هیچ فیلم مستند دیگری دیده نمی‌شود، اما «من روحانی هستم» خبر از یک شکوفایی جدید در عرصه مستندسازی ایران می‌دهد.

این فیلم مستند درباره زندگی و فعالیت‌های سیاسی حجت الاسلام حسن روحانی (رئیس جمهور کنونی ایران) از ابتدا تا قبل از ورودش به عرصه انتخابات سال 92 است؛ آن طور که در پایان اعلام می‌شود، قرار است که قسمت دوم آن هم تولید شود که امیدوارم هرچه زودتر این اتفاق بیفتد.

ویژگی مهم مستند «من روحانی هستم» بی‌طرفی است؛ فیلم، همه واقعیت‌های رخ داده در کارنامه کاری روحانی را نمایش می‌دهد و قضاوت را به مخاطب وا می‌گذارد؛ مثلاً این طور نیست که برخی از ماجراهای قابل توجه زندگی حسن روحانی حذف شده باشد، یا یک مسئله خاصی در آن پررنگ نمایانده شود یا اتفاق کذبی به آن افزوده شده باشد؛ حتی فیلم در بسیاری موارد به تحسین حسن روحانی هم می‌پردازد.

فیلم با واقعه‌ای در 17 اردیبهشت سال 1366 افتتاح می‌شود؛ قضیه ایران گیت و مرگ ویلیام کیسی رئیس اسبق سازمان سیا که به خاطر طراحی مذاکره ای خارج از قانون با ایران در حین محاکمه سکته می‌کند؛ مذاکره‌ای که قرار بود کلیدی باشد برای گشودن قفل رابطه ایران و آمریکا.

در فیلم روایت می‌شود که حسن روحانی هم یکی از طرفین این مذاکره بود؛ واقعه‌ای که به عنوان قضیه مک فارلین در تاریخ ثبت شده است؛ پس از آن، فیلم به 9 دی 1327 رجعت می‌کند؛ یعنی روزی که حسن فریدون (که بعدها نامش را به حسن روحانی تغییر می‌دهد) متولد می‌شود؛ روزی که یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخ ایران پا به عرصه وجود می‌نهد.

در ادامه، سیر زندگی حسن روحانی از همان زمان تا به امروز روایت می‌شود؛ دوران کودکی و نوجوانی و تحصیل، ورود به مبارزات سیاسی از سال 41، رفتن به خارج از کشور برای ادامه تحصیل، پیروزی انقلاب اسلامی و مسئولیت‌های سیاسی روحانی در نظام نوپای دینی، ماجرای 99 نفر، نقش آفرینی در پایان دادن به جنگ تحمیلی، ایفای نقش در حوادث موسوم به 18 تیر 78 و ... در نهایت، مدیریتش در پرونده هسته‌ای ایران که به تعلیق فعالیت‌های قانونی و به حق ایران در این زمینه می‌انجامد.

روایت فیلم، تلفیقی است از راوی، صحبت‌های روحانی و حرف‌های دیگران؛ تقریباً تمام فضای این مستند را فیلم‌های آرشیوی و بعضاً، عکس‌ها و اسناد در بر گرفته است؛ همچنین برای بخشی از روایت که فاقد عکس، فیلم یا سند بوده، از نقاشی استفاده شده است؛ این روایت مستند، سیری داستان گونه دارد و مخاطب با یک درام واقعی و واقع گرا با زندگی حسن روحانی همراه می‌شود.

این روزها در حملاتی که از سوی یک جریان سیاسی خاص به این فیلم شده، این طور ادعا می‌شود که برخی تصاویر فیلم محرمانه هستند و جنبه امنیتی دارند! اما همه تصاویر و مباحث درون فیلم، از منابع آزاد و در دسترس همگان دریافت شده است.

مثلاً ادعا شده که حرف‌های خصوصی ظریف و البرادعی، مخفیانه و محرمانه است؛ این درحالی است که تصاویر مذکور، پیش از این بارها در رسانه‌های غربی پخش شده‌اند؛ همه اطلاعات نمایان شده درباره حسن روحانی هم از کتاب خاطرات خود او و کتاب خاطرات هاشمی رفسنجانی برآمده‌اند؛ مثل قضیه مک فارلین که مطابق این منابع است.

البته جای تردیدی نیست که همه این جوسازی‌ها در نهایت به بهتر دیده شدن «من روحانی هستم» می‌انجامد؛ اما معتقدم در شرایطی که نسل جوان کشور ما که در معرض تحریف تاریخ انقلاب از سوی رسانه‌های بیگانه قرار دارند، آثاری همچون «من روحانی هستم» می‌توانند به یاری ما بیایند.

اگر دست اندرکاران محترم دولت این گونه برداشت می‌کنند که این فیلم موجب وهن رئیس جمهور است که قطعاً اشتباه می‌کنند مستندی در پاسخ به «من روحانی هستم» بسازند و به این ترتیب، واکنش نشان دهند.

9 دی به عنوان نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران، نمود یک خیزش عظیم اجتماعی، سیاسی و مذهبی است که بخشی از این خیزش در عرصه مستندسازی ظهور یافته است. مستند «من روحانی هستم» هم متولد همین تاریخ است.