به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «باشت‌نیوز » مادر، سرچشمه فضیلت‌ها و خوبی‌ها است، او در محیط خانه می‌تواند درس تقوا و خداترسی به فرزند دهد و از کودکی ضعیف و ناتوان شخصیت بزرگ علمی و اخلاقی بسازد و تحویل جامعه دهد.

مادران، اولین آموزگاران جامعه هستند که می‌توانند سبب رشد، ترقی و پیشرفت آن شوند؛ چرا که این مادران هستند که می‌توانند  با به کارگیری روش‌های مهم و سازنده، در تربیت صحیح فرزندانشان نقش مهمی ایفا کنند.

جمادی‌الثانی ماهی پر از خاطره و معنویت است؛ خاطراتی شیرین از مادران مهربان، فرزندان با محبت و همسران با وفا؛ این ایام به یُمنِ زاد‌روز بانوی نمونه اسلام، فاطمه‌زهرا‌(س)، هفته زن نام گرفت، بانویی که پیامبر گرامی اسلام‌(ص) به او لقب «اُم‌ابیها» داده است، یعنی دختری كه برای پدرش همچون مادر بود.

و چه زیبا تولد این بانوی گرانقدر به ابتكار بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی‌(ره) آغاز هفته زن و روز مادر نام گرفت، اگر روزی باید روز زن یا روز مادر باشد، چه روزی والاتر و افتخار‌آمیزتر از روز ولادت با سعادت فاطمه‌زهرا‌(س) است؛ زنی كه افتخار خاندان وحی است و چون خورشیدی بر تارک اسلام عزیز می‌درخشد.

پیامبر(ص) خود در سخنانش، فاطمه(س) را از وجود خود می‌داند و بارها در جمع مؤمنین می‌فرماید: فاطمه(س) پاره‌ی تن من است. وجود فاطمه(س) از وجود رسول خدا(ص) جدا نیست و سیره‌ی او جلوه‌ی دیگری از سیره‌ی پیامبر است، پس فاطمه(س)، ادامه‌ی راه و سیره‌ی رسول خدا(ص) در همه‌ی زمینه‌هاست از جمله بندگی خدا، تقوا و عبادت، حجاب و عفاف و...، اما آنچه در زندگی کوتاه حضرت، برای اسوه‌پذیری خاص زنان از ایشان بیشتر مبتلور شده است سیره‌ی حضرت، در عرصه‌ی خانواده و همسرداری و تربیت فرزندان است.

در زندگی فاطمه(س)، خدا‌محوری بیش از هرچیز دیگر به چشم می‌خورد و در تمام جلوه‌های رفتار و گفتار ایشان حضور دارد، تا آن جا که در زندگی خانوادگی، تمام تقاضاها و گفتار و رفتارش را با رضایت خدا می‌سنجید و همواره رضایت خدا را بر رضایت و راحتی خود مقدم می‌کرد و این اصل مهم در زندگی حضرت زهرا(س) در زمینه‌ی ملاک انتخاب همسر، مهریه و جهیزیه نیز دیده می‌شود.

با آن که خود به بالاترین مراحل رشد و تکامل معنوی رسیده بود، به دنبال رهبانیت یا رفاه نبود و ازدواج را در راستای فرمان‌برداری از پروردگار ضروری می‌دانست.

در کنار همسرداری، پرورش روحی و جسمی کودک از مهم‌ترین وظایف زن در خانواده است، از دیدگاه اسلام فرزند عطیه و موهبتی الهی است، فرزند پاره تن والدین و گلی از گل‌های بهشت و باعث برکت و رحمت است،
 پس تربیت و پرورش فرزند و ساختن روح و شخصیت او از وظایف سنگین و مسئولیت‌های بزرگ والدین است که هرگز آنان نمی‌توانند نسبت به آن کوتاهی نمایند.

از سوی دیگر نقش سازنده‌ی مادر در تعیین مسیر و سرنوشت کودک بسیار در خور توجه و امعان نظر است تا آن جا که نقطه آغازین سعادت و شقاوت انسان‌ها را دامان مادر و محیطی که مادر مهم‌ترین رکن آن است، دانسته‌اند: سعادت و شقاوت انسان در شکم مادرش تعیین می‌شود.

یکی از نیازهای اساسی کودک محبت و دوست داشتن است، عدم توجه والدین به این نیاز فطری باعث ایجاد کمبودها و مشکلات روانی خواهد شد، چنان چه کودک در اولین سال‌های زندگی خود از محبت محروم بماند، هسته اصلی و اساسی عصبیّت و بیماری‌های روانی در وی تکوین می‌یابد و بعدها در بزر گ سالی منشأ بسیاری از درگیری‌های عاطفی و اضطراب عمیق در او می‌شود.

فاطمه(س) در عشق‌ورزی و محبت به کودکان می تواند بهترین اسوه برای زنان باشد، او که خود از سرچشمه‌ی محبت و رحمت نبوی سیراب شده و همواره از طرف رسول‌خدا(ص) با جملاتی چون فداها ابوها، فاطمه بضعة منّی خطاب شده بود و با بوسیدن‌ها و در آغوش گرفتن‌های پدر آشنا بود، خود در ایفای نقش مادری و عشق و محبت به فرزندان نمونه بود.