به گزارش باشت نیوز،

شهید عبدل خواجه زاده در سال 1334 در روستای فتح از توابع بخش مرکزی شهرستان باشت متولد شد، این شهید بزرگوار در تاريخ 28 / 12 / 1363 در محل اروند رود آبادان به درج رفیع شهادت رسید. در ادامه وصیت نامه این شهید بزرگوار را می خوانیم:

بسم الله الرحمن الرحيم

اعدوالهم ماستطعتم من قوه رباط الخيل ترهبون به عدوالله عدوكم(قرآن كريم )

 از استان كهگيلويه وبويراحمد ازشهرستان گچساران و از بخش باشت تا كناره اروندرود و شهر خرمشهر اسبق وخونين شهر سابق و خرمشهر كنوني شهرعشق و ايثار، حماسه و خون، شهر سراسر حزن و اندوه از يك جهت و شادي وغرور از جهتي ديگر، سخن گفتن زياد است. چه عاملي مرا به آنجا كشانيد چه نيروِِِِيي قادر بود امنيت مرا به خطر تبديل و رفاه و آسايش و فضايي بدون ذره اي گرد و خاك مرا به ناامني و دود و غبار، موج و تركش خمپاره ها و توپ ها و... تبديل كند.

چه چيزي  مي توانست مرا از دوستان و آشنايان و زن و بچه و پدر و مادر و... جدا كند و به اينجا دعوت نمايد، هجرت بود يا چيز ديگر، انتخاب بود يا اجبار. كداميك، كدامين عامل موجب حركت من شد آيا چيزي غير از هدف بود كه توانست افكار و اذهان مرا در يك جهت سوق دهد و مرا به سوي ديار خون و عشق و ايثار و مجاهدت بكشاند و از من شيطاني و در بند هواي نفساني برهاند و به چيزي ماسويٰ  ماده رهنمون نمايد. 

بسيجي هجرتي را آغاز مينمايد كه از عالم ماده به عالم معنا مي رسد. اين عامل تحول انتخاب هدفي است و انتخاب هدف فطري غايتش رسيدن به قرب محبوب است.

آمدنم به جبهه فرماني است كه خداوند در قرآن داده است تا آن زمان كه دشمنان راه خدا و قانون خدا از انبوه عده مسلمين به هراس نيفتدو ترك مخاصمه ننموده يا تسليم  فرمان خدا نشوند، بانگ قتال بلند است و آن هنگام كه بانگ قتال عدو الله بلند شده درنگ و توقف بدون دليل و علت شرعي حرام ميگردد وحرام بودن آن را ولي امر زمان نايب مهدي موعود (عج) امام امت فرموده اند : بر خلاف آنانيكه مي گويند آمدن يا رفتن به جبهه واجب نيست با سفسطه بازي  مي گويند اعلام جهاد نشده، نمي دانم كه اينها نمي دانند يا خود را به ناداني مي زنند، اگر جلوي دشمن همانند حزب بعث را نگيرند و از اسلام دفاع ننمايند معلوم نيست كه چه بلايي بر سر او، ((آنانكه مي گويند اعلام جهاد نشده)) و ديگران خواهد آمد.واجب است رفتن به جبهه  تا زماني كه نياز به نيرو دارد.احتياج به بيان پيرامون سخن امام نمي بينيم زيرا « اظهر من الشمس » است الا براي كور دلان كه مهر نفهمي بر قلب آنان زده شده و حقايق را درك نمي كنند و اينها ساكنين اصلي دوزخند وجود امام در ميان امت اسلام ساكن اين  سرزمين نغمه اي است از نغمات الهي و از الطاف خفيفه الهي است كه علي رغم اين همه خطرات و ناملايمات با عنايت خاص حضرت احديت ﺑﻠﻴّﺎﺕ محدوده ي وجودش را فرا نگرفت تا از اين عصر باب رحمتي بشود براي انسانهاي مشتاق لقاءالله، سخن چنين انساني حق است و حق را بايد تبعيت نمود و اطاعت از امام را همانند اطاعت و  فرمان برداري از خدا مي دانيم.

آيت الله دستغيب «رضوان الله تعالي عليه» فرمود: «من اطاع الخميني فقد اطاع الله» و  زيبا ترين جمله اي كه تداعي صدر اسلام و صحابه ي بزرگ را مي نمود همين جمله  نغز اين  شهيد بزرگوار بود كه خدايش رحمت كند ان شاء الله.

  گر چه برادران و خواهران خود از بينش وسيعي برخوردار هستند و نياز به توصيه و سفارش نيست و حرف هاي ما جزء دردسر و اتلاف وقت كاري را از پيش نخواهند برد. اما از باب «ان اذكري تنفع المومنين» چند نكته را ياد آوري مي نمايم، باشد كه از يك جهت اداي وظيفه نموده باشم و از جهتي ديگر سرگذشت ها عبرت آفرين هستند تا ديگران به سرنوشت دچار نگردند و از همان ابتدا قطع اميد ماسويٰ  الله نموده و به رحمت او اميدوار باشند. خدا ترس بودن انسان حلال همه ي گرفتاري ها و مشكلاتش است. اگر آنچه را كه انسان در خلوت و جلوت انجام مي دهد از روزنه تقوي بيرون آيد مشكلي به نام وحشت و اضطراب و دودلي نخواهد داشت. مشكلي به نام احساس حقارت و زبوني و ضعف و سستي در خود مشاهده نخواهد نمود. انسان خداترس، اعمال و افعال و حركاتش عين عدالت است و با ظلم و ستم هرگز سازش نخواهند داشت. اگر حكومت هاي جابر و ستمگر براي بقاء خويش دست به انواع حيله و دسايس مي زنند و سازمانهاي جاسوسي، آن هم با شيوه هاي غير انساني و دستگاههاي امنيتي با شرايط خاص ايجاد مي كند. علتش آن است كه خدا اساس كارشان نيست. عوامل مادي مخلوق را جايگزين خالق كرده اند و مي خواهند با آن نيروي فعل خدا، فاعل شوند و افكار خود را بر قانون خدا چيره نمايند. بارها بر اين كلمه تقوي انديشيدم و فكر كردم كه از چه راهي مي توانم در خود اين نيرو را زنده نمايم.

اما باز راهم را  اميال و خواسته ها و آرمانهاي دور و دراز سد كرد و از اين انديشه بدر كرد. چرا در سنگرها از صداي خمپاره وحشت دارم. صداي انفجار خمپاره و گلوله مرا از ياد خدا غافل مي كند مگر اعتقاد به او و رسولش ندارم، پس چه عاملي است كه ﻗﻬّﺎريت و جباريتش را در اينگونه مواقع در ذهن من به فراموشي مي سپرد و علت اين نسيان چيست گر چه مي دانم انسان خداشناس خدا ترس است. به سبب ذنوب و ﺳﻴﺌﺎت و مأثم. اما گويا نمي دانم و يا فراموش مي كنم كه ريشه ي خداشناسي ترس نيست. اگر عقيده بر اين است كه دردها و رنجها را به خاطر اين نقيصه «نسيان» و قطع ارتباط با خالق بايد پذيرفت ولي از جهتي براي انساني كه خالق را حاكم بر روح و جسم مي داند نقصي را نمي توانيد مشاهده كنيد زيرا آنچه را كه خالق داده است كامل بوده و نقصها از جهت خلافهاست كه اثر فعل ماست. من در خود هرچه كاوش كردم اثري از آن نيافتم شايد راه شناخت اين مهم را عوض رفته باشم و از اين بابت نادم و پشيمانم و بخدا ازاين نقيصه پناه ميبرم و همه اين نقايص را زير سر شيطان ميدانم كه خيلي خوب در وجود من جاي خود را يافت و خلاء را پر كرد.

« اللهم خلصني من همزات الشياطين» 

توصيه به برادران و خواهران ديني در اين بعد فقط خداترسي است كه ميبايست بر همه ي ابعاد آن آگاهي يابند.

 دوم: اطاعت بي چون و چرا از فرامين و فتواي كسي كه او را بعنوان رهبر و مرجع برگزيده ايم و او همان مردي است كه امام باقر «ع» فرموده اند، در زماني كه كوفه مهد علم و دانش و فقاهت بود. امام باقر _((ع)) سخني را در خصوص بي علاقگي مردم كوفه(( بعد از «امام علي _(ع))) و عدم ايمان به اهل بيت عصمت _(ع) كه مهد علم و شهر علم بوده اند فرموده: اگر در زمان سرور شهيدان حسين بن علي _((ع)) مردم ساكن در اين شهر آن بي وفايي ها را نسبت به پاسدار واقعي اسلام نمودند و اينك تاريخ اسلام را تكرار نموده اند چيز بعيدي نبوده است.

مولا علي _((ع)) فرموده است زماني كوفه از علم تهي مي شود همانند ماري كه آماده ي جهيدن باشد كه ديگر اثري از آن باقي نباشد و دامنه اش به قم مي رسد بعد مردي از قم قيام مي كند و.....كه آخر حديث آن مرد قائم كسي غير از امام بزرگوار نبوده و نيست و اين نهضت را ان شاءالله با سيادت خويش به دست صاحب اصلي آن امام زمان (عج) خواهد سپرد و اگر دوستدار اهل بيت عليهم السلام هستيم يار واقعي او بايد باشيم و به عقيده اين ضعيف اگر مي خواهيم در خط واقعي امام كه همان اسلام است قرار بگيريم و اگر مي خواهيم به عنوان حافظ خط امام و پيرو آن شناخته شويم راهي به جز عمل به رساله ي امام باقي نمانده است هر چه بيشتر و بهتر به اين كتاب عظيم بنگريم با تقوي تر و خطي امامي تر خواهيم شد و خط امام عمل به رساله معظم له است  ان شاء الله خداوند ما را موفق به اين مهم بدارد.

توصيه: من به خط امامي ها اين است كه:

حضور در جبهه ها : عدم حضور در جبهه از طرف هر كس باشد نشانه خروج از خط امام است.

امام پيروان خود را در سنگر ها يافته و بر بازوي پرتوان آنان بوسه زده كه بر اين بازو خدا نظر و احاطه دارد و امام از اين جهت افتخار دارد. حتي برادران ملاحظه نموده ايد كه امام رهبر خود را نيزدر جبهه ها يافت و معرفي كرد. در اين شرايط مشعل آزادي كه بنا دارد انسانها را از قيد و بند اسارت و سيطره سلطه گران برهاند و رهائي را بر تارك تاريخ به اهتزاز درمي آورد. در همين جبهه ها شروع به افراشته شدن نموده و در همين جبهه ها است كه اسلام نشر و گسترش ميابد زيرا رهبر و امام در جبهه وجود دارد.

چند نكته را يادآوري مي نمايم:

1- تقوي: يكي از مهمترين سلاح هاي پيروزي در تمام ميادين مادي و معنوي است. ان شاءالله اميدوارم در سرلوحه ي كار قرار گيرد.

2- برنامه ريزي براي آينده جامعه : اگر معتقد هستيم كه اين نظام حق است و بايد براي اعتلاي آن تلاش كرد، كه اين هم ميسر نيست مگر بابرنامه ريزي و بالا بردن كيفيتها با توجه به آينده نگري.

3- سعه صدر در كارها خود حلال مشكلات است.

4- توجه بيش از پيش به رعايت موازين شرعي و رساله اي بار آمدن.

5- استفاده به حق از خون شهدا در جهت تقويت بنيه هاي نظام الهي، وحدت و يكپارچگي، سركشي به خانواده شهداء و نوازش ايتام آنان، حفظ نگهداري مردم درصحنه ها.........              از عهده اين حقير خارج است.

از همه ي برادران ديني و ايماني ملتمس دعا هستم و از آنان عاجزانه درخواست دارم كه برايم دعا كنند شايد به سبب دعاهاي شما رهائي يابم.

اعوذ بالله من الشيطان الرجيم

وسلام و عليكم و رحمه الله و بركاته 

(( با دعا براي امام عزيز و تعجيل در ظهور حضرت بقيه الله الاعظم(عج) و نصرت اسلام ))

برادر كوچك شما عبدل خواجه زاده

  تاريخ :17/12/63 13    

انتهای پیام/ک308