به نقل از آفتاب جنوب،روستای نیمدوردرشهرستان باشت دیاری که از سالیان دور و دراز تا به همین امروز، آوازه نیکی در سراسر این خطه  داشته است،آوازه ای از ایمان و اخلاق نیکو که خرد و درشت باانصاف بر آن مهر تایید می زنند.

دیاری که در آن انگورهای لذیذ و درختان انجیر و رودهای روان در کنار کوه های سرسبز و چشم انداز های دیدنی خامی ، طبیعتی کم نظیر را رقم زده که نیازی به توصیف ندارد.

آنچه پس از گذشت سالیان دراز از عمر روستای نیمدور، دل بیداردلان این دیار و منطقه را به درد می آورد این است که این بهشت زیبا به دلایل مختلف و در سایه بی توجهی اهالی و مسئولین روز به روز به زوال نزدیک تر می شود.

 هنگامی که مهاجرت اهالی این روستا به شهر شروع شد، جرقه ای بود برای آتشی که امروز گریبان گیر نیمدورشده است.

امروز بسیاری از روستاهای تابعه شهرستان باشت را نظاره گرهستیم که مردمی که به شهر مهاجرت کرده بودند، بخاطر رونق روستای خود و قطع نشدن پیوند با روستا و تفریحات سالم، خانه ها و کلبه های ویلایی متعددی را در روستا ساختند و تحرک و پویایی که پس از مهاجرت در روستاها کمرنگ شده بود را زنده کردند و تپش را در قلب دیار خود تندتر کردند و مانع خاموشی چراغ روستا شدند.

در منطقه از یک مقطع زمانی مهاجرت به شهر را در همه روستاها داشتیم و این امری طبیعی است و عیبی بر آن نیست،ولی در نیمدور چنین نشد ودلیل مهاجرت ها ابتدا مشکل راه ارتباطی بود اما به مرور زمان راه ارتباطی به کندی بهبود یافت و رفت وآمد مقدورتر شد اما امروز تعداد بسیار کمی خانه در نیمدور وجود دارد و مشکل راه ارتباطی هم به طور کامل حل نشده است.

سهل انگاری و کم توجهی مسئولین امردرسالیان اخیرآشکار بوده در حالی که نماینده گچساران و باشت در مجلس شورای اسلامی بازدیدی از روستا داشتند که قول هایی برای حل مشکلات داده شد که هنوز عملی نشده است.

سخن با آن دسته از اهالی نیمدور است که خداروشکر دستشان به دهنشان می رسد و می توانستند و می توانند قدمی هر چند کوتاه برای رونق و آبادی نیمدور بردارند اما با آمدن به شهر و ورود به تجارت عطای نیمدور را به لقایش بخشیدند و فراموش کردند خاک نیمدور در خطر است،خطری که قبل از مسئولین، بدست اهالی روستا قابل رفع است.

شاید کسی بر این باور باشد هر که توان مالی دارد اختیار خرجش هم با خودش است اما  در این راه مقدس پول و منفعت مطرح نیست.

متاسفانه بوجود آمدن ناامنی و حواشی تلخ در سال گذشته در این روستا  نمکی بود بر زخم عفونی این دیار.

لزوم آبادی در هر خاکی اتحاد و همدلی و دلسوزی اهالی است که می توان چنین تصور کرد در بین اهالی نیمدور به چشم بصیرت هم همچین چیزی نمی بینم.

خبرنگار افتخاری امیر حسین شریفی

انتهای پیام/م