به گزارش پایگاه خبری باشت نیوز، چهارشنبه بعدازظهر بالاخره رامین رضاییان و حسین ماهینی چشم در چشم شدند. دو تا از بهترین ها، دو رقیب و دو ملی پوش. از آن تقابل، تصویری دوستانه روی خروجی سایت باشگاه پرسپولیس دیده شد که صمد ابراهیمی وکیل ماهینی در توصیفش نوشت: «یک حس خاصی در این قاب خودش را به چشمانت تحمیل می‌کند. حسی شبیه فریاد یک اصل از این قانون. اینکه وقتی این ردای سرخ را بر اساسی که«مهم پرسپولیس است فقط» تن می‌کنی هدف واحد، دل‌ها را به همدلی می‌رساند. انگار ماموم‌هایی سرسجاده عشق، اقتدا به امامی واحد کرده باشند. قامتی برای قد قامت رسیدن به روزهایی که تیمت قیامت می‌کند. فقه‌شان همدلی است، خنده‌شان آرامت می‌کند. مثل نی کسایی، مثل ویولن خرم. تصور کن بهار است. حول حالنا.»

برانکو حالا مثل علی پروین و استانکو پوکله پوویچ در اواخر دهه 70 مربی خوشبختی است چرا که در یک پست دو تا از بهترین‌ها را دارد. اگر آن روزها مهرداد میناوند و رضا شاهرودی برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی تیم ملی و پرسپولیس رقابت و رفاقت می‌کردند حالا نزدیک به دو دهه بعد، آن طرف زمین اتفاق مشابهی برای رضاییان و ماهینی افتاده است.
حسن ماهینی قبل از جام جهانی مدافع راست تیم ملی بود اما داستان سربازی لطمه بزرگی به ادامه حیاتش در مهم‌ترین تیم فوتبال ایران زد. حالا و از جام ملت‌ها به این سو رامین رضاییان راست تیم ملی را گرفته و این دو امروز در پرسپولیس به هم رسیده‌اند. اما اشتباه نکنید. این تقابل در تیم ملی هم ادامه خواهد داشت چون حسین بعد از چهار بازی خوب برای پرسپولیس جلوی در ورودی تیم ملی است کما اینکه اگر پاسپورت داشت در همین اردوی اخیر ایتالیا هم حاضر بود و شاید رقابت با رامین قبل از بازی تراکتور برای دو مسابقه فوق حساس مقابل قطر و چین در قالب تیم ملی استارت می‌خورد.
حالا رامین و حسین حکم مهرداد و رضای 20 سال قبل را بازی می‌کنند. رقابتی که اگر قاطی با رفاقت باشد پرسپولیس و برانکو سود می‌برند اما اگر اینطور نشد حاشیه‌ای به حواشی این تیم اضافه می‌شود که مدیریتش کار هر کسی نیست.
رضا شاهرودی ماجرای رقابت خودش با میناوند را اینطوری تعریف می‌کند: «قبل از جام ملت‌های 96 من فیکس بودم که دیر رفتم اردو و مایلی‌کهن خطم زد. قبل از جام جهانی هم من فیکس بودم اما چند روز قبل از بازی یوگسلاوی مصدوم شدم و مهرداد بازی کرد. در پرسپولیس هم مهرداد یک فصل یک خط جلوتر از من بازی کرد.»
سوال بزرگ این است که حضور دو بازیکن تاپ در یک پست به پرسپولیس کمک می‌کند یا نه؟ شاهرودی می‌گوید: «حتما کمک می‌کند اما این دست مربی است که کدام بازی کنند. حسین و رامین جفت شان از نظر فنی عالی هستند. رامین میل به نفوذ بیشتری دارد و حسین در دفاع، پس بهتر است رامین یک خط جلوتر برود.»
ذات ماهینی شیشه خرده ندارد و شیطنت‌های رضاییان هم بعد از آنطور برگشتنش به تیم، خود به خود از جانب خودش مدیریت می‌شود پس بعید است این رقابت آلوده به نارفیقی شود.
میناوند هم می‌گوید: «شک نکنید این مساله به نفع پرسپولیس تمام می‌شود و هم تیم ملی، هم پرسپولیس از دو بازیکنی که خلاقیت‌های متفاوتی دارند استفاده می‌کنند. از طرفی هر کدام از این دو نفر می‌داند اگر پا پس بکشد آن یکی از موقعیت به وجود آمده استفاده می‌کند ضمن اینکه مربی دستش باز است تا از هر دو نفر استفاده کند.»
میناوند می‌گوید این نفرات در 4 جبهه بازی خواهند کرد و البته رقابت‌شان آلوده نمی‌شود: «در سیستم پرسپولیس و موقعیتی که این بازیکنان دارند هیچ وقت دچار حاشیه نمی‌شوند ضمن اینکه هر دو نفر از نظر اخلاقی خوب هستند.»
سوال دیگری که میناوند به آن جواب می‌دهد احتمال استفاده همزمان از رضاییان و ماهینی است: «این بستگی دارد به اینکه مربی با توجه به خصوصیات حریف از آنها چه می‌خواهد اما فعلا این مساله عملی نخواهد شد. باید زمانی بگذرد و هر دو نفراز نظر بدنی شرایط ایده‌آلی داشته باشند و فکر می‌کنم چند هفته بگذرد تا هر دو نفر با هم در ترکیب قرار بگیرند.»